Waarom ruzie maken soms nodig is (en hoe je het doet met behoud van relatie)
- Niek Hoitink
- 17 jul
- 3 minuten om te lezen
In een wereld waarin we constant worden aangespoord om lief, aardig en vooral 'zen' te blijven, lijkt ruzie maken iets slechts. Maar is dat wel zo? Jongeren zitten vol emoties en zoeken hun plek in een chaotische wereld. Soms botst dit met ouders, vrienden of geliefden. Maar hoe voorkom je dat het escaleert? Hoe blijf je trouw aan jezelf én geef je ruimte aan de ander?
Waarom we ruzie maken
Iedereen maakt ruzie. Dat hoort erbij.
“Ik heb met mijn zussen wel echt heel veel ruzie gemaakt” vertelt Niek in de Alpacast. “Ik was vooral fysiek, zij heel verbaal. En ja, dat ging er soms heftig aan toe.”
Ruzie ontstaat vaak als grenzen worden overschreden of als we ons niet gehoord voelen. Het is een manier om te zeggen: “Ho, tot hier en niet verder.”
Toch zien we het vaak als iets negatiefs. Waarom? Omdat we ruzie associëren met chaos, pijn of afwijzing. Terwijl het óók een manier is om duidelijkheid te creëren.
De gevaren van vermijden
Wat gebeurt er als je ruzie uit de weg gaat?
“Ik denk wel echt dat het nodig is, ook om je grenzen te kunnen aangeven” zegt Iris.
Veel mensen vermijden graag ruzie. Je wil de sfeer goed houden en niemand kwetsen.
Door conflicten te vermijden, houd je je gevoelens binnen. Dat voelt misschien even makkelijk, maar je onderdrukte irritaties stapelen zich op. En op een gegeven moment knalt het er uit, vaak heftiger en onhandiger dan het had hoeven zijn.
Als je nooit durft aan te geven wat je wél of niet accepteert, weten anderen niet waar jij stopt en zij beginnen. Je grenzen vervagen of verdwijnen helemaal. Het gevolg kan zijn dat mensen over je heen lopen zonder dat je het doorhebt. Dit leidt tot minder respect en meer frustratie bij jou.
Relaties worden minder diep als je dingen niet bespreekt uit angst voor ruzie. Je vermijdt eerlijkheid, en daardoor ook echte verbinding. Je deelt niet wat je dwarszit, en dat zorgt voor afstand en onbegrip.
Ruzie vermijden kan ook leiden tot een dynamiek waarin problemen zich opstapelen, zonder dat ze ooit echt worden opgelost. Daardoor blijven dezelfde irritaties terugkomen, maar zonder verbetering.
Wie nooit opkomt voor zichzelf, ontwikkelt daarnaast minder zelfvertrouwen. Het kost je moed en kracht om je grenzen te bewaken, en die oefening mis je. Je voelt je minder waard omdat je jezelf continu wegcijfert.
Ruzie vermijden lijkt veilig, maar op lange termijn kan het schadelijker zijn voor jezelf en je relaties dan een eerlijke botsing op z'n tijd.
Constructieve ruzie: zo doe je dat
Ruzie maken is een kunst. Gelukkig kun je het leren. Hier wat praktische tips:
Herken je emoties. “Ik heb even een minuut nodig,” zei Iris op een pittig moment. Niet om na te denken wat Niek fout deed, maar om te voelen waarom ze zo boos werd. Dát is leiderschap.
Geen vingers wijzen. Vertel wat het met jou doet, niet wat de ander fout doet.
Neem een pauze als het te hoog oploopt.
“Ik ben niet fan van weglopen, maar ik wist nu komt dit niet goed,” aldus Niek.
Reflecteer eerlijk. Wat was jouw aandeel en wat triggerde jou? Alleen dan kom je tot echte verbinding.
Pick your battles. Niet alles hoeft opgelost te worden: “agree to disagree”. Maar check dan wél: voelt dit voor ons allebei oké?
Van wit brood naar kwetsbaarheid
In de podcast delen Iris en Niek een voorbeeld dat voor velen herkenbaar is. Niek gaf zijn mening over voeding terwijl Iris nét een wit broodje met pindakaas en chocopasta at.
“Ik dacht echt: wat zeg jij nou?” lacht Iris.
Wat begon als een discussie over koolhydraten, werd een belangrijk gesprek over kwetsbaarheid, triggers en communicatie. En dát is wat ruzie soms kan doen: verbinden.
Ga de confrontatie aan
Ja, je leest het goed.
Niet om je zin te krijgen. Niet om je frustratie af te reageren. Maar om te laten zien wat belangrijk voor je is. Om je grenzen aan te geven. En om relaties eerlijker en dieper te maken.
Maar doe het goed en met aandacht. Neem daarna ook een moment om te reflecteren.
💬 Hoe maak jij ruzie? Deel het in de reacties of stuur ons een DM. Misschien hoor je jouw verhaal terug in de volgende Alpacast.

Opmerkingen